سختی سنجی به روش راکول

سختی سنجی، یک آزمون مکانیکی ارزشمند، واضح و معمول است که در طول ۲۵۰ سال گذشته برای اکثر مواد و به خصوص فلزات مورد استفاده قرار گرفته است. شواهد نشان می دهند سختی سنجی اولیه در سال ۱۷۷۲ شروع شد. در آن زمان لبه دو نمونه فلزی منشوری شکل بر روی هم فشار داده می شدند و هر ماده ای که بر روی دیگری خراش می انداخت سخت تر شناخته می شد. امروزه اصول سختی سنجی بر پایه‌ی اندازه گیری مقاومت جسم در برابر فرورفتگی سنجیده می شود.

اساس این آزمون به صورت اندازه گیری میزان نفوذ جسم نفوذکننده درون نمونه‌ی آزمایش است. در مرحله‌ی بعد نیز نیروی لازم برای این کار افزایش یافته یا مقدار فرو روندگی در برابر نیرویی معین اندازه گیری می شود. به این ترتیب می توان سختی جسم مورد نظر را اندازه گیری کرد. امروزه از روش های مختلف سختی سنجی به منظور اندازه گیری میزان سختی فلزات به ویژه پس از سخت کاری و عملیات حرارتی استفاده می شود.

سختی سنجی راکول

 روش راکول عمق نفوذ پایدار ایجاد شده توسط یک نیرو که بر روی نفوذ کننده اعمال شده را اندازه می گیرد. ابتدا یک نیروی اولیه ۱۰ کیلوگرمی به عنوان “پیش بار” با استفاده از نفوذ کننده به نمونه وارد می شود. سپس، بار اضافی که “بار اصلی” نامیده می شود برای رسیدن به تمام بار مورد نیاز آزمون اعمال می شود. این نیرو برای مدت زمانی که از قبل تعیین شده نگه داشته می شود تا اجازه بازگشت الاستیک وجود داشته باشد. سپس این بار رها شده و تفاوت عمق ایجاد شده با دو نیرو اندازه گیری می شود. با استفاده از جدول تبدیل سختی استاندارد، مقدار سختی راکول برای نیروی اعمال شده، قطر نفوذ کننده و عمق نفوذ اندازه گیری می شود.